Het transitiejaar van Elske Doets: anders op vakantie
Het jaar 2020 had ze in maart van dat jaar al opgegeven. De focus lag toen al op 2021 en een andere manier van vakantievieren: diepe reizen waarin je meer beleeft op minder plekken. Nu, in april 2021, weet Elske Doets, ceo van Doets Reizen, nog niet goed waar ze staat. Ze noemt het een transitiejaar. En denk niet dat ze niets te doen heeft.
Reisondernemer Elske Doets vertelt hoe zij haar bedrijf door de coronacrisis leidt. Met een andere manier van vakantievieren.
De reisbranche is keihard getroffen en komt straks als een van de laatsten weer op gang. Hoe is het jou vergaan?
“Ondanks de crisis heb ik het drukker dan ooit. Mensen denken misschien dat er niets te doen is als je geen zaken kunt doen, maar de zaak heeft dan juist des te meer aandacht nodig. Ik switch bovendien voortdurend tussen drie activiteiten: Doets Reizen, de Young Lady Business Academy die inmiddels vier jaar bestaat en onze startup BuddyBold, een platform tegen vereenzaming van ouderen. Ik ga deze activiteiten voorlopig niet uit handen geven.”
Je lanceerde vorig jaar ‘diepe reizen’. Tijdens een reis door Canada bijvoorbeeld niet vijf parken in tien dagen, maar twee parken in tien dagen waarin je meer tijd doorbrengt en meer leert en ervaart.
“We hebben dat het afgelopen jaar verder uitgebouwd en hebben vervolgstappen bepaald die nu worden uitgevoerd in Europa, Amerika en China. Er zijn al mooie initiatieven. Op Zweden kun je een heel eiland boeken, zonder stroom. Je krijgt eten mee, maar verder zit je in de wildernis. In Finland kun je vijf dagen in de glazen huisjes zitten, midden in de natuur. Je krijgt een picknickmand mee en dat is het.”
Hoe motiveer je je mensen terwijl de branche het zo zwaar heeft?
“Dat gaat met ups en downs. Als ondernemer ben je altijd strijdlustig, altijd bezig met ‘wat als’ en ‘hoe verder’. Je bent altijd aan het denken en stappen aan het zetten. In de crisis ben je daarnaast continu een tango aan het dansen: dan weer vooruit, dan weer naar achteren. Het is ingewikkeld, een soort achtbaan."
“Het is ingewikkeld, een soort achtbaan. Ik zit in het voorste karretje en mijn team zit ergens halverwege of achteraan, afhankelijk van hoe snel zij kunnen schakelen.”
"Ik zit in het voorste karretje en mijn team zit ergens halverwege of achteraan, afhankelijk van hoe snel zij kunnen schakelen. Er wordt veel lenigheid van hen gevraagd. Als ondernemer is het gemakkelijker omdat je daaraan gewend bent. Zij willen toch iets meer rust, reinheid en regelmaat. Dat is er nu niet.”
Heb je op digitaal gebied nog meer geïnnoveerd?
“We zijn al vergaand geautomatiseerd. Ik investeer jaarlijks vijf tot zes ton in IT. Daardoor kunnen wij heel gecompliceerde reizen met een vrij compact team doen. Dat is nog steeds uniek in de reiswereld. De meesten kunnen de reizen die wij doen niet op die manier opzetten.”
Merk je ook dat klanten meegaan in die digitalisering?
“Je merkt het aan de wijze waarop ze om informatie vragen. In het begin waren klanten helemaal niet genegen om digitale afspraken te houden. Dat is nu normaal. Ik heb de meeste van mijn zakelijke gesprekken ook digitaal. Ik geef ook één keer per week een lezing. Het is bijzonder dat daar mensen zijn die vandaag de dag nog moeten wennen aan videobellen. Dan denk ik: op welke planeet heb jij gezeten?
Ik switch continu van device naar device. Prima, je kunt veel meer doen want er is geen reistijd. Je hebt alleen bij een digitaal gesprek geen landingstijd en geen vertrektijd meer. Het is allemaal meteen to the point. Bij klanten is het soms van belang dat je elkaar even in de ogen kunt kijken. Dat je tijd hebt voor chit chat. Dat menselijke kun je niet vervangen. Techniek is een belangrijk hulpmiddel, maar reizen is emotie en daar hoort ook menselijke interactie bij.”
Hoe bekijk je de rest van dit jaar?
“Het is een transitiejaar. Veel mensen willen graag weg, maar anderen durven juist niet. Overheden hier en elders spelen een belangrijke rol. Hoe kijken zij er tegenaan? Dan helpt het niet dat sommige reisondernemingen zich als cowboys gedragen, waarbij zij zich in de vingers hebben gesneden. Terwijl we net hebben gehoord dat we ons koest moeten houden. Dat is niet goed voor de beeldvorming in Den Haag, waar ze over onze toekomst beslissen.”
“En dan heb je te maken met de leveranciers die al veel schaarste creëren door het horrorscenario waar ze inzitten. De enorme afname van capaciteit zorgt ervoor dat alles in een snelkookpan zit en niet goed met elkaar matcht. Het is boeiend om te zien hoe de puzzel in elkaar valt, maar ik heb weinig verwachtingen. Als het mag, kan ik opschakelen, maar het is allemaal nog precair. We moeten niet gaan rennen voor we kunnen lopen.”
Ruim een jaar na het begin van de coronacrisis kijken we in interviews terug. Wat hebben ondernemers meegemaakt en vooral: geleerd? In deze serie: Jos Burgers, José Woldring, Elske Doets, Deborah Nas, Simone van Trojen, Michiel Muller, Martijn Aslander, Jan van Setten en Marco Aarnink. Deze keer: Elske Doets.
